داور غير ورزشي شماره 107 نشريه نداي بردسكن
نويسنده / علي اكبر عسكري
كارت زرد به: نمایش ها و جنگ های طنز بی محتوا
تئاتر و نمایش طنز روزگاری نه چندان دور در شهرستان بردسکن وضعیت بسیار مطلوبی داشت و در مناسبت هایی مثل دهه فجر انقلاب اسلامی هنرمندان بردسکنی سنگ تمام می گذاشتند و شهروندان هم استقبال در خوری از این نوع برنامه های مفرح ، سرگرم کننده و صدالبته آموزنده داشتند. اما امسال برنامه ها و نمایش های طنزی که در محل فرهنگسرای شهرداری و سالن اداره ارشاد شهرستان و با حمایت مالی چند فروشگاه و مؤسسه بخش خصوصی( در ازای تبلیغ مستقیم از نوع نخ نمای آن برای این بخش ها) به اجرا در آمد فوق العاده بی کیفیت بودند و می توان گفت امسال یکی از بدترین سال ها در این زمینه بود.
نمایش های به اجرا درآمده ،به اذعان شهروندانی که حسرت وقت تلف شده شان بابت تماشای این نمایش ها را می خوردند،به نوعی مضحکه نمودن خیل شهروندانی بود که آمده بودند ساعاتی از اوقات فراغت خود و خانواده شان را این سان پر کنند.البته در طول چند شب اجرای این جنگ ها، سالن فرهنگسرا به لحاظ برقراری نظم و مد نظر قرار ندادن ظرفیت سالن هم وضعی بس ناگوار داشت.
حال سئوال داور غیر ورزشی از متولیان برگزاری این گونه برنامه ها(به ویژه شورای بازبینی و نظارت نمایش اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی ، شهرداری و شورای محترم شهر بردسکن ) این است که آیا شایسته است که برای هر برنامه بی محتوایی که هیچ حرف تازه ای برای گفتن ندارد اجازه نمایش صادر نمود؟آیا نمی شد نظم محل برگزاری این برنامه ها را به گونه ای شایسته تر تامین نمود تا از بروز اتفاقات ناخوشایند احتمالی جلوگیری نمود؟
البته بعد از اتمام دهه مبارک فجر، جُنگی تحت عنوان «جنگ شادی» با هنرمندی هنرمندان قدیمی شهر به اجرا در آمد که داور غیرورزشی از چند و چون کیفیت آن مطلع نیست و قضاوت در این بخش، بدون لحاظ نمودن جُنگ مذکورصورت گرفته است.
کارت قرمز به :رویه انتشار پیامک ها در نشریه ندای بردسکن
شاید در تاریخ مطبوعات پس از انقلاب ستون «الو سلام» روزنامه توقیف شده سلام را بتوان فصلی نو در ارتباط یک نشریه با خوانندگان و جذابیت یک ستون در یک رسانه چاپی محسوب نمود. ستون «الو سلام» که «جعفر گلابی» مسئولش بود و سربرگهایی جدا و متفاوت از سربرگهای روزنامه داشت به اندازه نصف کاغذ A4 که با رنگ سبز بالای آن نوشته شده بود «الو سلام». این ستون همانی است که الان در بسیاری از روزنامهها و نشریات وجود دارد و پیامها و خواستههای مردمی در آن منتشر میشود. در طول چند سال انتشار نشریه ندای بردسکن ستون «پیامک های مردمی» این نشریه به عنوان پل ارتباطی نشریه و خوانندگان به یکی از محبو ترین و پر خواننده ترین بخش های این نشریه تبدیل شده است.اما گاه و بی گاه رویه نشریه در تایید و انتشار پیامک های خوانندگان باعث می شود پیامک هایی به چاپ برسند که غرض ورزی شخصی و حب و بغض ارسال کننده پیامک در آن به وضوح محسوس است یا حالت کلی گویی داشته و یک مورد خاص را به تمام موارد مشابه تعمیم می دهند و در مواردی تمام زحمات یک قشر یا صنف خاص را به خاطر قصور یا تقصیر احتمالی یک فرد از قشریا صنف مورد نظر با کمال بی انصافی زیرسئوال می برد. داور غیر ورزشی به خاطر تکرار این رویه التهاب آفرین کارت قرمز خود را در مقابل این رویه نادرست در نشریه ای که خود سردبیر آن است، بالا برده و به خوانندگان هم متذکر می شود در ارسال پیامک ها نکات لازم را از قبیل دوری از حب و بعض شخصی و کلی گویی، عدم اشاره به نام افراد حقیقی و پرهیز از تشویش اذهان عمومی را در نظر داشته باشند.
دست مریزاد به : رویکرد معقول بعضی مدارس شهرستان در معرفی دانش آموزان ممتاز و برتر
در این که بعضی مدارس کشور و در نتیجه شهر ما به شدت نمره گرا و نتیجه زده اند تردیدی وجود ندارد. در کنار این عامل بازخواستهای معلم و والدین از درس و مشق، امتحانات، سخت گیری ها و کنترلها، تکالیف تحمیلی و غیر فعال، تاکید صرف بر جایزه و ایجاد انگیزههای بیرونی و سایر موارد از قبیل دخیل نمودن صدم ها و گاه مقادیرکمتر از آن در تعیین دانش آموزان ممتازو برتر، منجر به اين نتیجه می شود كه یادگیری از عملی اختیاری به یک عمل اجباری تبدیل شده و لذت یادگیری از دانش آموز سلب شود.
داور غیر ورزشی با خبر شد که در بعضی مدارس شهرستان (از جمله دبیرستان های دوره اول شاهد شهید حیرانی و نمونه دولتی رضوان) به جای معرفی دانش آموزان حائزرتبه اول ،دوم و سوم بر اساس صدم های ظالمانه، اقدام به معرفی این رتبه ها با تعریف محدوده های نسبتا وسیع ترنموده و دانش آموزان بیشتری موفق به احراز رتبه های اول تا سوم شدند.
داور غیرورزشی دست مریزاد این شماره را به دست اندرکاران این مدارس می گوید و امیدوار است دست اندر کاران امر آموزش و پرورش شهرستان به جای ذوق زدگی از چند موفقیت علمی دانش آموزان در المپیادها،مسابقات و حتی کنکور سراسری به فکر ایجاد شوق یادگیری در سطح گسترده باشند.